XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

Edozein huelga eta manifestalditan ikus daiteken gauza da hau.

Igualtsu zaio erregimen demokratikoa ala diktadura izan.

Dominazio politiko eta ideologikoari gagozkiolarik, bada diferentziarik beraien artean, baina Estadu-aparatu errepresibuari dagokionez, ez dago alde haundirik.

Estadu demokratikoetan azken errekurtsua izan ohi da aparatu errepresibua.

Azken esperientzia erreboluziogileek (gogora ekar Txile) burgesia berak ez diola bere diktadurari uko egiten ikuserazten digute.

Oso erraz da, zioen Leninek, parlamentuzko errepublika burgesetik monarkiara itzultzea.

Pasarte honek gaurkotasunik haundiena du: Greziatik Txilera, Portugal eta Espainiatik pasatuz, erregimen totalitarioetatik errepublika burges normalera errazki pasatuak dira, eta alderantziz.

Ez da ezkerkerian erori behar halare.

Estadu-aparatu burgesaren puskaketa eta Estadu-aparatu berri baten ezarpena da, noski, proletargoaren diktadura.

Baina Estadu-aparatu burgesaren alderdi guztiak ez daitezke modu berean, aldi berean eta metodu berberekin desegin.

Instituzio burgesak ez dira gauetik goizera kolpetik botatzen, progresibuki baizik.

Demokrazia burgesaz eta legalitateaz baliatzen jakin behar da.

Proletargoaren diktadurapean, klase gabeko gizarterako transizioaldian, zenbait instituzio politikok iraun egiten du.

Kapitalismutik komunismurako pasaialdiak forma politiko ugari har ditzake, baina haren muina bat bakarra da derrigor: proletargoaren diktadura, zioen Leninek.

Baina proletargoaren diktadurak har ditzaken forma politiko guztien oinharri politikoa eta alderdi nagusia masen proletar demokrazia dei genezakeena da.

Puntu hauxe da teoria marxista eta leninistaren bihotza proletargoaren diktadurarekiko. Ez dago minoritario izan den egiazko erreboluzio sozialistarik.

Erreboluzio sozialista guztiak (Errusia, Txina, Kuba, Vietnam, etab.) erreboluzio maioritarioak izan dira, masa mugimendu eta organizazioek eginak.

Herriko gehienek eginak.

Bestela nola apurtu Estadu-aparatu burgesa eta beronen indar errepresibua eta ideologikoa?.

Hara zer erakutsi digun sobietar erreboluzioaren esperientziak: proletal demokrazia, masen demokrazia erreboluziogilea, mila bider egiazkoagoa dela, mila bider demokratikoagoa dela beste edozein demokrazia baino.

Baina masa organizazioei burokrazia nagusitzen zaienean, akabo proletal demokrazia!.

URSSeko esperientziak erakusten digu, hain zuzen, nola aparatu demokratiko bat aparatu burokratiko bat bilaka daiteken, nola proletargoaren diktadura partiduaren diktadura bihur daitekeen.

Sobietar erreboluziotik ateratzen den lezioak bizpahiru arazo praktiko jartzen dizkigu, gutxienez: 1) proletargoaren eta burgesia txikiaren arteko aliantza da bata.

Bien arteko kontradikzioak gaindituz, lor daiteke aliantza hori.

Leninek ez zuen proletargoaren diktadurari buruz ikuskera obreristarik.

Proletal erreboluzioak popularra behar baitu izan, langileria, nekazalgoa eta burgesia txikiaren arteko aliantzatik sortua.